VUSLAT  GÜNLÜKLERİ  4

Yasemenim;

Yaralı bir buluta sardım gözlerimi

Son gözyaşı henüz düşmeden toprağa

Beraber ağladık kuzey yarım kürenin kalbi İstanbul’da

Suskunluğumu bir bülbül ile paylaştım

Gözyaşlarımı kızkulesiyle…

 

Yasemenim;

Gerçeklere sarılıp uyuması çok zor

Çok zor gerçeklerle uyanmak

Acının her boyutu vurur nabzına

Aşkın son kırıntıları ölür yaşlanan hücreler gibi

Yıkılan kalelerden düşer sevdanın sancağı

Lodosun ihtişamına boyun eğerken

Susarız koca şehirle birlikte…

 

Yasemenim;

Aklımdan çıkmayan gözlerinden geçiyorum

Son mermisine ağıt yakan avcılar misali

Ölümü öldürüyor vuslatın

Oysa hayata başkaldıran isyanlarımı

Müebbet yediğim bakışların bastırıyor

Ellerin demir parmaklıklarım

Dudakların gardiyanım oluyor

Ne zaman uykuya dalsam…

 

Yasemenim;

Aşkını kirpik uçlarımda demledim

Yangınıma su taşıyan gökyüzüne minnettarım

Acımı taşıyamayan aortlarımda büyüttüm özlemini

Temmuzda üşüdüm, Ocakta yandım

Seni düşündükçe emmekten kesilmemiş

Çocukları kıskandım

Artık içimdeki celladı

Aşkına ısmarladım…

 

Yasemenim;

Yüreğimi söküyorlar acımadan

Haydi dön

Bakışlarım ağrıyor aşkından…

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required