SENİ SEVEBİLİRDİM

 

Pencereden uzatıp başımı

Sonbaharı kucakladım

Kaldırım taşlarında.

Ilık yağmur damlaları okşadı saçlarımı

Bir damla suda öldüm

Bir damladan dirildim

Doğduğum gün öldüm

Öldüğüm gün doğacağım…

 

Avuçlarımı kanattı tırnaklarım

Etrafta kimseler yoktu

Beyaz tenin koşuştu gözlerime

Haykırdım

Seni sevebilirdim diye

Şükür rüzgâr yetişti imdadıma …

 

Seni sevebilirdim

Ne zaman uğrasan sokağıma

Adını yazıyor güvercinler

Altın bir çağ geçiyor içimden

Yeni bir çağa ayak uzatırken

Yüreğimdeki heyecanı kıskandım…

 

Kalbimin ayarı bozuk sen aklımdayken

Hangi vakit gelsen bin beş yüz pompalıyor

Tıp mümkün değil diyor ama

Bana öyle geliyor

Sevmek diyorum  ne güzel

Hele kıyılarında gezmek…

 

Seni sevebilirdim

Ses verseydi sesin sesime

Ucu aşklı cümlelerle koşsaydı yüreklerimiz

Ölümsüz âşıkların hatrına…

 

Adem Efiloğlu