• Bakara Suresi, 34. ayet: Ve meleklere: “Adem’e secde edin” dedik. İblis hariç (hepsi) secde ettiler. O ise, diretti ve kibirlendi, (böylece) kafirlerden oldu.

 

Açtı o gözlerini, şaşkın şaşkın bakındı,

Bilmek için her şeyi, merakını takındı.

 

Kelime kitabını,  Adem’e  verdi Allah,

Öğrendi birer birer, adları hikmetullah.

 

Toplanın dedi Allah, Ey benim Meleklerim,

Hepinizden elbette, var nice dileklerim.

 

Ruhumdan üflediğim, Âdem’e edin secde,

Teslim olmakla olur, böyle gelinir vecde.

 

Tüm melekler katıksız, itaat etti emre,

Hepsinin kalplerine, aşk ile düştü cemre.

 

Yalnız İblis etmedi, bu buyruğa uymadı,

Sanmayın ki Allah’ın, ol emrini duymadı.

 

Neden  etmezsin secde, diye sordu  yaratan,

Yazdı    defteri kebir, yaşananı anbean.

 

“Ateşten yaratmıştın, benim bütün halimi,

Daha üstün kılmıştın, sen benim cemalimi.

 

Şimdi de bir çamura, secde et mi diyorsun,

Ben nasıl da üstün iken, beni mi sınıyorsun.

 

Büyüklük taslamıştı, Allah’a bir meydanda,

İsyan, imtihan, küfür, hâsıl oldu şeytan da.

 

Elbet bir sınav vardı, bu durumun içinde,

Her şeyi bilir Allah, sormaz neden niçinde.

 

Buyurdu yüce Allah, “ Rahmette yoksun artık,

Hikmetimden uzaksın, sana yoktur seyranlık.

 

İn verilen makamdan, sen buradan kovuldun,

Artık yapayalnızsın, istenmeyenden oldun.”

 

Şeytan mühlet istedi, “Bana sonsuz ömür ver,

Tercih ettiğin insan, ne hallerde sende gör.

 

Onları her hileyle, çeviririm yolundan,

Öyle samimi kulluk, bekleme her kulundan.

 

İşte böyledir dostlar, iyi kötü tercih var,

Şu fani dünya için, ahrete verme zarar.

 

Âdem Efiloğlu