SEN BENİM EN GÜZEL ŞİİRİMSİN

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Çimen gözlerine donandıkça toprak

Her hali nefes nefese iklimlerin

Hatta bir deniz kıyısında yosun

Kenarları kaşlarına tutuşmuş

Yeniden şahlandıkça  aşkına

Sahil  boyu  dalgalar

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Geceyi kucaklarken yorgan yastık

Uykularımı bölmekte  aşk ağrılarım

Düşlerimden iltica ediyorum durmadan

Firariyim yüreğimden

Geçmem gerekse bile benliğimden

Güneş yakmadan ufukları

Söylemeliyim hece hece

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Hele çiçekleri taktıkça  saçlarına

Papatyalar saçında güzel

Ellerinde güzel gül demetleri

Dudaklarında çilek

Gözlerinde aşk alacası

Boyunda bir ağacın duruşu

Bir bilsen

Gülerken rengi değişir baharların

Ve ağlarken gözyaşlarınla arınır yaprak

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Hep her satırına işledim dediğim

Sensiz baharı yoktur ruhumun

Sensiz umutlar kızıl kıyamet

Ve sensiz lezzet bulmamakta hiçbir nimet

Yüreğinde sakla beni

Gecenin en suskun anında

Akarken şerha şerha  bağrıma

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Yokuş yukarı kalabalık haykırışlar gizlediğim

Kıvrana kıvrana  çıkarken kadın

Tenini parçalamakta buğday tanesi

Kendinden geçmekte yağmurlar

Sinesini yırtan gökyüzüm

Üşürken  üzerimi ört atlas yorgan ol

Kucakla  bütün şefkatinle  beni

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Ben bir sahil kenarıyım

Sen ufukta hurma turuncusu

Güneş kollarıyla sarmıştır dünyayı

Kanatları daha çıplaktı ağaçların

Henüz cemreler yeni belendi toprağa

Ahşap iskelede ağlarken dalgalar

İskeleye yaklaşan sandalım

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Ey  aşk !

Seni kendime  seçtim

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Âdem Efiloğlu