SEN BENİM EN GÜZEL ŞİİRİMSİN 3

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Sözlerimin hükmüne eğilmedikçe

Yeniden bilenen umutlara tomurcuk

Ağzına bandırılan bir tebessüm

Ve sığdırılamayan

Bu yüzden cümlelere esir kalmasın duygular

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Her gün biraz daha

Biraz daha çoğalıyorum sana

Üzeri vuslat kokan

Cümleler  ısmarlayarak

Düşünsene eğer

Anlatamıyorsam  sözcüklerle seni

Bilir mi kimsesiz isyanlar değerimi

Mısralar adandıkça benliğine

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Şemsiyeni açtığında duyumsamalarıma

Algılarını açık bırak gözlerinin

Kaldırım taşlarına vurdukça yağmurlar

Yağmura bulanır gözleyişlerin

İncinirken ezilen damlalar ayaklarında

Pınarında birikip durur yarınlar

Geleceğini fısıldarken rüzgâra

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Bu yüzden bütün ağaçlarda yeşili sevdim

Denizlerde ve gökyüzünde maviyi

Karanlıkta siyahı

Dişlerinde İnci gibi gülümserken beyazı

Dokunurken toprağa kahveyi

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Sen benim en güzel şiirimsin

Sessizce cama vurdukça perdeler

Güneş rengini verdikçe camlara

Zaman sesinle böler uykumu

Yüreğinden geçen zamanlarda

Titrerken çiçekler solgunluğuyla

Titrerken kalbimden geçen buluşmalar

Sen benim en güzel şiirimsin

 

Ey aşk

Seni kendime  seçtim

Sen benim en güzel şiirimsin

 

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required