• Bakara Suresi, 30. ayet: Hani Rabbin meleklere: “Muhakkak Ben, yeryüzünde bir halife var edeceğim” demişti. Onlar da: “Biz Seni şükrünle yüceltir ve (sürekli) takdis ederken, orada bozgunculuk çıkaracak ve kanlar akıtacak birini mi var edeceksin?” dediler. (Allah:) “Şüphesiz sizin bilmediğinizi Ben bilirim” dedi.

 

Suluca cıvık çamur kurudu şekil buldu

Her halini bilen Rab “ol” dedi işte oldu

 

Buz  gibi  bedenine suret verildi Haktan

Nefesinden nefhaya ruh verdi iştiyaktan

 

Başa  gelip dokundu  kudretin esemesi

İşte böyle başladı bedenin manzumesi

 

O  mecalsiz bedene ruh üfledi Yaratan

Şimdi tam sol yanında bir kalbi vardı atan

 

Melekler merak ile yaklaştılar Âdeme

Evrenin sırlarından sırlar veren adama

 

Isındı  soğuk beden Allah  nefes  verince

İşte o andan baki kul olduk değerince

 

Rabbinin nefesini çekti Âdem içine

Ve  başladı insanlık içindeki göçüne

 

Açtı  ol gözlerini uykudan uyanarak

Rabbin verdiği cana şükredip dayanarak

 

Merak etti  cennetin ağacını  kuşunu

O sonsuz güzelliğin gözüne vuruşunu

 

Adem’in endamından cennet  titredi bile

Yaratılan ne varsa hepsi de geldi dile

 

Ey kudreti sınırsız, Allah’ım bu da kimdir,

Senden başka kim bize, çare veren hekimdir.

 

Yüce Allah  buyurdu, dinledi cümle alem,

Bu tarihi not tuttu, özenle yazan kalem.

 

Halifemdir o benim, biliniz ey kullarım,

Nerden gelirse gelsin, ona açık yollarım.

 

Cennetin varlıkları hepsi merak içinde,

Dinlediler sessizce türlü türlü biçimde.

 

İnsü  cinsü  tüm varlık, tevekkül etmedeler,

Allah’ın nazarıyla, eriyip bitmedeler.

 

Eşrefi mahlûkat dedi, yarattığı insana,

Rahmetin denizinden, iç dedi kana kana.

 

Adem Efiloğlu