HARFSİZ KONUŞUYOR KELİMESİZ SUSUYORUM

 

Geçerken uğramıştım

Hüzünlerin çığ olup üzerime yıkıldığı

Şu bedbin zamana…

 

Kalbimi işgal eden hırçın kelimelerden

Yaramaz ruhumun kıvılcımları dökülüyor

İflah olmam bu gidişle

Zaten ben hiç özlenilmedim

Sen gitmeden de önce…

 

Güneşini kaybetmeden

Ruhuma kazıdığım

Sevinçlerim var benim

Geçip gittiğim yollara çile Dokuyor ayaklarım

Ve ben

Yürüyorum bile bile…

 

Dilimde Karadeniz sevdalı türküler ağlarken

Hasretinin bigana yolcuyusum

Derin siyah kömür odalarında

İçimde vardiyalı nöbetler

Gidip gidip geliyorum geçmişe

Çığlığımı çalıyor güvercinler

Ağlamayayım diye…

 

Seni bilmem

Kalbimin satır aralarında

Mekansız avutuyorum kendimi

Harfsiz konuşuyor

Kelimesiz susuyorum…

 

Güneşin doğuşunda üşüyor gözlerim

Hangi dağa gitsem

Saçlarımdan uçup geçiyor bulutlar

Ölümlü bir sabahın güncesine

Anka olup uçuyorum

Ruhumun fırtınalarında uyanan med cezirlere…

 

Geçerken uğramıştım

Ağulu sözleri kazıyıp şimdi

Yokluğunun hasret türkülerine

Soluksuz vaveyla saracağım

Üzülme

Zaten ben hiç sevilmedim

Sen sevmeden de önce…

 

Adem Efiloğlu