SENSİZLİĞİN ÖZNESİ
Sen gittiğinden beri
Ömrüm cebren zaptedilmiş
Dilinde adını tavaf
Dudaklarında yüzümün arşı
Acının zerafetini yakıyorum
Gözlerimin fenerinden
İlahi
Gönlünü kabe yapar herkes
Sahi kimsin sen
İstese imkansızlıklar utanır
Olmazlar sıraya tutuşur
Ki alem sensizliğe de alışır
Evrenin kudretinden
Artık ömrümün lünaparkında
Köşe kapmaca oynuyor özlemlerim
Hep bir atlıkarınca koşuyor gözlerimde
Görüyor musun
Yanaklarımda ki her çizgi
Sensizliğin öznesi
ADEM EFİLOĞLU