TÜRK’ÜN DESTANI  3 SON

 

Yunus  Emre pirimin, sözleriyle hemhalım,

Fuzuli söyledikçe, gurur doluyor halim,

Akif’in sözlerinde, vatan kokar her dalım,

Vatan mevzu olunca, azametli Türk’üz biz.

 

Bir öldük bin dirildik, ölmeyiz vatan varsa,

Ol vatanki kolları, aşk ile bizi sarsa,

Uyuduğum toprakta, eğer güneş doğarsa,

Mayamız sağlamdır oy, asaletli Türk’üz biz,

 

Nal sesleri altında, yeşerir boylarımız,

Hakimi kıskandırır, adildir toylarımız,

Her zaman hakka kalkar, elbette oylarımız,

Hakkı korumak için, isabetli Türk’üz biz.

 

Akınlarla yarıştık, rüzgarların sesinde,

Nal sesleri vuruştu, toprağın nefesinde,

Şehadet yatar elbet, yiğidin hevesinde,

Ölümlere kın biçen, cesaretli Türk’üz biz.

 

Gerilmiş yay gibiyim, hedefte zalim varsa,

Yetiştik zul duymadan, nerede  zulüm varsa,

Başımız üstündedir, elbette alim varsa,

İlim irfan yolunda, maharetli Türk’üz biz.

 

Yusuf’la yüreğimiz, bir kuyuya koyulur,

Ateşten elimizle, dağlar bile oyulur,

Atımın kişnemesi, Çin seddinden duyulur,

Kılıcın gölgesinde, basiretli Türk’üz biz.

 

Tarihin izlerini, işledik nakış nakış,

Kime boyun eğmişiz, bir tek Hakka yakarış,

Azmim ile düz olur, engel değildir yokuş,

Hemen pes etmiyoruz, hep gayretli Türk’üz biz.

 

Bir Ademim köklerim, her kıtada can bulmuş,

Her kıta yurdum diye, her yerde gidip ölmüş,

Yücelerde buz tutmuş, denizlerde boğulmuş,

Ölüm ki Allah için, şahadetli Türk’üz biz.

Mazluma kanat geren, merhametli Türk’üz biz…

 

Adem Efiloğlu