SEVDİM BEN

 

Nasıl ve niye diye, sorma sakın olur mu?

Yollarda bıraktığın, izlerini sevdim ben.

Aşka meftun yüreğim, ruh eşini bulur mu?

İncitmeden ettiğin, nazlarını sevdim ben.

.

Söylesene sevdiğim, aşk yok iken neylerdin,

Bilmem ki yalnızlıkla, nasıl gönül eylerdin,

İçli içli ağlayıp, acı acı söylerdin,

Yüreğime saplanan, sazlarını sevdim ben.

.

Tutkunluğum sarhoştu, ruhuna aşkı sardı,

Bağlamam bile gider, kendisini asardı,

Sesini dinliyorken, sözcüklerim susardı,

Kulağıma şakıyan, sözlerini sevdim ben.

.

Kederin sancısıyla, bağrımı dağlattığın,

Gecelerce durmadan, acıyla ağlattığın,

Gün geldi kanadıkça, sel olup çağlattığın,

Yaralara sardığım, bezlerini sevdim ben.

.

Ömrümce çile çeksem, asla getirmem dile,

Sevdana kefen giydim, sonunu bile bile,

Nicedir gizlediğim, sır içinde sır ile

Kimsenin bilmediği, tezlerini sevdim ben.

.

Yiterek kaybolsam da, hep yanımda kalarak,

Ruhumun ortasına, şimşek gibi dalarak,

Baktığında kül edip, beni benden alarak,

Kalbimi delip geçen, gözlerini sevdim ben.

.

Ne olur biraz yansıt, şu eşsiz nurlarını,

Koş koşuştur ruhumda, eksiltme turlarını,

Rayihan yakıp geçti, aklımın surlarını,

Her gün oyun kurduğun, kozlarını sevdim ben.

.

Üzülmez mi bir âşık, sormazsan muradını,

Âdem ki yemin etti, hep anacak adını,

Yüreğim kuş misali, çırpıyor kanadını,

Her halinde sevimli, hazlarını sevdim ben.

.

Âdem Efiloğlu