SEVDANIN ZORLUĞU
Asılardır peşinde, pervane olduğumdan,
Düşe düşe öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Nedense biraz eksik, hep yarım kaldığımdan,
Aşa aşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Ömrümce sancıları, dilimden düşmese de
Yaşa yaşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Ders almadan hayattan, hamlıktan pişmese de
Paşa paşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Sabahların ufkundan, bir ahunun peşinden,
Koşa koşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Toprağı örseleyen, bir damla gözyaşından,
Eşe eşe öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Nasıl ki aldı beni, diyar diyar gezdirdi,
Coşa coşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Bilinmezi bildirdi, yazılmazı yazdırdı,
Taşa taşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Kazma kürek ne hacet, an geldi kalem ile
Deşe deşe öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Çaresizlik içinde, düşe kalka em ile
Düşe düşe öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Bıkmadan usanmadan, Adem olup örerek,
Döşe döşe öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Ömrümce etrafımda, doğru yanlış görerek,
Şaşa şaşa öğrendim, sevdanın zorluğunu.
Âdem Efiloğlu