MATEMATİKSEL AŞK

 

Beni eksilten bütün kelimeleri çıkardım hayatımdan

Neresinden geçerse geçsin

Hatta teğet bile geçsin

Sadece senin için tümevarım ihtimalleri sıraladım

Sonucu hep sana çıkan…

 

Öteden beri severdim bölmeleri

Ekmeğimi bölerdim

Yüreğimi bölerdim

Zamanımı bölerdim

Sevgimi böler dağıtırdım her tarafa

Dağınığım belki biraz da bundan…

 

Her şeye eşit mesafede yaklaştım mesela

Durmam gereken yerlere çizdim bütün doğruları

Yamukluk bana göre değildi

Hiç yamuk olmadım elbette

Hep eksilen olmaktansa

Tamlanan olmayı istedim seninle…

 

Sen topla istedim

Savrulmuşluğumu topla

Yalnızlığımı topla

Dağınıklığımı topla

Sevgimiz bir sonsuzluğun doğrusal kesişiminden geçsin

Mesela farklı iki kümenin birleşimi olsun sevdamız

İç açıların toplamı kadar bütünlensin mesela…

 

Simetrik düşsün bakış açılarımız

Dar açılardan bakma hiçbir meseleye

Evrensel çözümlemeler bulalım oluşan problemlere

Her fonksiyon hayali bir yanılsama olsun

Aynı oranda sevmeye çalışalım birbirimizi

Olasılıkları bir o kadar zor olsa da…

 

Bazen de çıkaralım hayatımızdan sevdiğim

Kırgınlıkları çıkaralım

Kızgınlıkları çıkaralım

Fesatlıkları çıkaralım

Bizi biz olmaktan uzaklaştıran ne varsa

Çıkarıp atalım hayatımızdan…

 

Ve çarpalım canımın içi

Azımızı çok ile

Varımızı bol ile

Aşkımızı

Varlığımızı

Sevinçlerimizi çarpıp çoğaltalım mesela…

 

Sevdamız bir türevin yamacında kanatlansın

İntegral kavuşmalar tutuşturalım özlemlerimize

Her fonksiyon bizi tanımlasın

Her çember etrafımızda semaha dursun

Her orantı işlevsiz bırakmasın problemlerimizi

Ve her hipotez yüreklerimize muştu dokusun…

 

Ah sevdiğim!..

Ne ile çarpsam

Ne ile toplasam

Ne ile bölsem

Ve hatta ne ile çıkarsam

Sana çıkan ihtimaller sıralasın sonuçlar

Yoksa içi boş küme gibi

Beni  ortalarda bırakma…

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required