MATEMATİKSEL AŞK
Beni eksilten bütün kelimeleri çıkardım hayatımdan
Neresinden geçerse geçsin
Hatta teğet bile geçsin
Sadece senin için tümevarım ihtimalleri sıraladım
Sonucu hep sana çıkan…
Öteden beri severdim bölmeleri
Ekmeğimi bölerdim
Yüreğimi bölerdim
Zamanımı bölerdim
Sevgimi böler dağıtırdım her tarafa
Dağınığım belki biraz da bundan…
Her şeye eşit mesafede yaklaştım mesela
Durmam gereken yerlere çizdim bütün doğruları
Yamukluk bana göre değildi
Hiç yamuk olmadım elbette
Hep eksilen olmaktansa
Tamlanan olmayı istedim seninle…
Sen topla istedim
Savrulmuşluğumu topla
Yalnızlığımı topla
Dağınıklığımı topla
Sevgimiz bir sonsuzluğun doğrusal kesişiminden geçsin
Mesela farklı iki kümenin birleşimi olsun sevdamız
İç açıların toplamı kadar bütünlensin mesela…
Simetrik düşsün bakış açılarımız
Dar açılardan bakma hiçbir meseleye
Evrensel çözümlemeler bulalım oluşan problemlere
Her fonksiyon hayali bir yanılsama olsun
Aynı oranda sevmeye çalışalım birbirimizi
Olasılıkları bir o kadar zor olsa da…
Bazen de çıkaralım hayatımızdan sevdiğim
Kırgınlıkları çıkaralım
Kızgınlıkları çıkaralım
Fesatlıkları çıkaralım
Bizi biz olmaktan uzaklaştıran ne varsa
Çıkarıp atalım hayatımızdan…
Ve çarpalım canımın içi
Azımızı çok ile
Varımızı bol ile
Aşkımızı
Varlığımızı
Sevinçlerimizi çarpıp çoğaltalım mesela…
Sevdamız bir türevin yamacında kanatlansın
İntegral kavuşmalar tutuşturalım özlemlerimize
Her fonksiyon bizi tanımlasın
Her çember etrafımızda semaha dursun
Her orantı işlevsiz bırakmasın problemlerimizi
Ve her hipotez yüreklerimize muştu dokusun…
Ah sevdiğim!..
Ne ile çarpsam
Ne ile toplasam
Ne ile bölsem
Ve hatta ne ile çıkarsam
Sana çıkan ihtimaller sıralasın sonuçlar
Yoksa içi boş küme gibi
Beni ortalarda bırakma…
Âdem Efiloğlu