MADENCİLERİMİZE

 

Derin bir çukurdu gözlerin

Kaç kere girdimse

Çıkamadım içinden

Grizu patlamalarına maruz kalıp

Kömür kokularına aşina oldum

Kaç ton çöküntü yıkıldı üzerime

Somadan girdi

Yeni Çeltekte

Amasya’da

Muğla’da

Sivas’da

Elazığ’da

Bartın’da

Kahramanmaraş’da

Şırnak’da

Balıkesir’de

Karaman’da

Yozgat’da

Küre’de

Bursa’da

Zonguldaktan çıktı cenazelerim…

 

Gece koyusuydu gözlerin

Ben ona her defasında gönüllü kurbandım

Ne kadar çatsanda kaşlarını

Midemin açlığı

Suyumun saflığı

Odunumun çıtır çıtır yanması

Nurlanması gibi evimin

Sana muhtaçtım…

 

O kadar davetkardı ki gözlerin

Zifaf gecesine girer gibi

Bayram edasıyla koşardım

Ciğerlerimin her köşesinde nefesin

İçten içe yanar

Ve yine sana inanırdım…

 

Gözlerin

Ölümüm olurdu

Ben

Gönüllü kanardım…

 

Adem Efiloğlu