İSTEME ARTIK BENDEN

 

Uzletin çağrısına, yalınkılıç koşarken,

Paramparça olmayı, isteme artık benden.

Tenhalarda ağlayıp, her bir yolda şaşarken,

Daha sana gelmeyi, isteme artık benden.

 

Sen aşkımın katili, sen aşkımın son sesi,

Sen yorgun akşamların, hırıltılı nefesi,

Kalbimi sığdırdığın, canı çıkmış kafesi,

Kollarıma almayı, isteme artık benden.

 

Belki bana cezaydın, saklı kalmıştı ahın,

Hükmünü kesemezsin, varılmamış sabahın,

Dilimden düşmüyorken, pişmanlığa eyvahım,

Ağlamayı gülmeyi, isteme artık benden.

 

En güzel sözcükleri,  günbegün şiir yaptım,

Arandım urun urun, aşkından cefa kaptım,

Sana adandım diye, bir sürü fırsat teptim,

Yeter senle kalmayı, isteme artık benden.

 

Şimdi kaç vebal sığar, yaşadığım vedaya,

Umut verdik mi aşka, ket vurduk mu cefaya,

Ömrümü adamışken, son dediğim sevdaya,

Yaşantımı bölmeyi, isteme artık benden.

 

Söyle her türlü sözü, bir kez olsun çekinme,

Çektirdiğin ne varsa, çekiyorsan yakınma,

Bırak da akıversin, sakın ola dokunma,

Gözyaşımı silmeyi, isteme artık benden.

 

Âdem tükendi derler, kime sorsan ahvalim,

Tanımam aşkı artık, Mecnun’a dönmüş halim,

Ben ki Ferhat değilim, kalmamışken mecalim,

Şu dağları delmeyi, isteme artık benden.

 

Âdem Efiloğlu

09.09.2014

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required