KÜSÜYORUM

 

Aşkın derdine düşüp, fırtınayı biçtim de,

Şu halimi görmeyen, gözlere küsüyorum.

Hatta hiç çekinmeden, zehirini içtim de,

Harımı söndürmeyen, buzlara küsüyorum.

 

Kaybolmuş adreslerde, kiralık düşler kalmış,

O eşsiz gülüşlerim, şimdi gözyaşı dolmuş,

En güzel anılarda, öyle eskiye dalmış,

Baharlara, kışlara, yazlara küsüyorum.

 

Sararmış yapraklarım, eylülden mi sorayım,

Kendimin saramazken, nasıl yara sarayım,

Şu biriken dertlerle, şikâyete varayım,

Yüzümde dert toplayan, izlere küsüyorum.

 

Her zaman katılırdı, duaya aminlere,

Kazıyarak yazardı, bu aşkı zeminlere,

Neler söylerdi neler, sığınıp yeminlere,

Verilip tutulmayan, sözlere küsüyorum.

 

Sevdim diyen aslında, kötülüğü dilemez,

Acıyı tanımayan, bir gözyaşı silemez,

Ömür boy söyledim, yaşamayan bilemez,

Yalan yanlış tutulan, tezlere küsüyorum.

 

Artık zamanı geçti, yapmasın afra tafra,

Dinlemiyor hiç kimse, hepsi de bizim tayfa,

Âdemi dert anlatır, şiirle sayfa sayfa,

Halimi anlamayan, sizlere küsüyorum.

 

ÂDEM EFİLOĞLU

20.09.2024