Dalsan içyüzüne derin bir rüya

Aklının içinde dolanır güya

Ne etsen yaşanır durum budur ya

Sabredip neleri aşıyor insan

Efil efil eser kavak yelleri

Şarkılar söylüyor görsen dilleri

Neleri yormuştur nasır elleri

Sırtında taş olsa taşıyor insan 

Dolanır peşinde derim nicesi

Namlısı  kötüsü var iyicesi

Boyu yüksek ama kalbi cücesi

Eylemez yaralar kaşıyor insan

Sevdaya tutulur kalp ile yazar

Gecenin koynuna uyuyup sızar

Kendinden gayrısı herkese kızar

Bak kendi mezarın eşiyor insan 

Ecel gelene dek Hakk’ı hiç sormaz

Ölüm gerçeğine hiç  kafa yormaz

Fani olan Âdem dünyada durmaz

Acı ateşlerde pişiyor insan 

Adem Efiloğlu