GÜLÜŞÜN GİDERSE GÜLLER BAŞLAR SOLMAYA

 

Ve sözcüklerin çenesi düştü aniden

Yıldızlar öksüz

Nedir hikmeti gecenin sessizliğinin

Uyanır umutlar

Derim ki

Hayat kadar sevebilmeli kendini

Vecd ile bağlanabilmeli insan

 

Bir gülüşün yeter demiştim

Kahrolası dünyayı ellerimle boğazlamaya

Hep hüzün yanını gösterdin yanaklarının

Bir tebessüm içinde boğulamadım

Bu yüzden sevgili

Gülüşün  giderse

Güller  başlar solmaya…

 

Bu yüzden sevgili

Tebessümünü sür

Soğuk kış günü gülüşünle ısınsın

Geceyi kucaklayan yıldızlarla saf tut

Giyin yakamozları elbise niyetine

Sen küstün diye karardı bütün gökyüzü

Ve deniz siyaha belendi

 

Hep sordum kendime

Sorup soruşturdum

Neden karanlığı sever karamsarlıklar

Ve neden suskularda gizlidir bütün ayrılıklar

 

İçimde  bir  yürek ölüyor

Gömün hıçkırıklarımı

Gün ağarmadan…

 

Âdem Efiloğlu