GÜLÜŞLERİNİ TOPLAMAYA GELDİM SOKAKLARDAN

 

Ayrılığın kesik uçlu sözlerinde büyüttüğüm bir isyandı adın

Boğazın serin suları İstanbul olurdu gözlerinde

Aşkın ateşine İbrahim olur düşerdim

Yanaklarının beyazına sürerdim kirpiklerimi

Hüznün dualarında Allah’a yakararak

Umuduma Cennet sürerdim…

 

Şimdi hüzün durağından geçiyoruz eylülün

Uykuya belenmiş bedenimden

Rüyalarımın gölgeleri geçiyor

Üstüne üstlük nefesimi tütsülüyorum kalbimin yaralarına

Gözlerin yeniyor kalbimin hezeyanını

Gözlerin hapsediyor bakışlarımı…

 

Uzaklarda kuyuların başında bekleşirken Züleyha,

Yırtık gömleğime kan kızılı üşür

Ey! Kanayan feryadımın son gülümsemesi

Sabrımın acısı

Hayallerimin falcısı

Gülüşümün dip dalgası

Susma

Sokaklarından gülüşünün yansıdığı

Kocaman bir şehir düşür içime…

 

Yakup’un gözlerinde dem tutmuş sabrım

İhtiyatı tedbir koydum kalbime

Uzun uzun okudum seni

Haydi

Gülüşlerini toplamaya geldim sokaklardan

Artık gülümse…

 

Adem Efiloğlu