EMRE KAAN ANISINA (ŞEHİT)

Dualarla buluştu, sağcı solcu bir safta,
Asker polis vatandaş, hepimiz tek tarafta,
Derince ‘de değiliz, sanki herkes Araf’ta,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Alsancakla el ele, sonsuza gider iken,
Sirenler eşliğinde, dualar eder iken,
Maveranın içinde diyetler öder iken,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Gözlerim kan kırmızı, ruhumsa pare pare,
Öyle derin sızısı, kabuk tutmaz bu yara,
Sen cennette nöbetçi, sen Hürriyet’e çare,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

On binler ardın sıra, şehadet sırasında,
Melekler el açtılar, şefaat şurasında,
Ulviyetin tartılır, Allah’ın darasında,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Al bayrağa sarılmış, şehit düşen bedenin,
Canım feda vatana, buydu bir tek nedenin,
Ah! Bir de görebilsen, nura bürünmüş tenin,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Bir gurur abidesi, omuzlar üstü başın,
Ellerde geziniyor, gül kokulu naaş’ın,
Anan baban ardında, duasının her yaşın,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Çınladı arşı ala, duaya kalktı eller,
Oluk oluk akarken, gözlerden akan seller,
Emre Kaan şehittir, diye söylerken diller,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Âdeme tevdi olan, dem almaktır yüzünden,
Varsın ağlayıp dursun, kan damlasın gözünden,
Dönmedin ya şehidim, şu şehadet sözünden,
Söyle şehidim söyle, var mıdır şefaatin,
Bir yağmur gibi şimdi, yağacak mı rahmetin.

Bir şehidin ardında, meleklerle saftaydık,
Derince ‘de değildik, sanki biz Araf’daydık.

Âdem Efiloğlu