BUĞULU CAMLARIN ARDINDA

 

Dudakları mağrur ufuklara,

Zemheriyi giydirdik,

Üzerine örttük kapıları

Yağmur denizinin

Bembeyaz renkleriyle

Önce kuşlar üşüdü

Sonra yalnız yürekler.

 

Buğulu camların arkasında

Türkülere tutulduk

Seccadenin kıblegâhında

Hakk’ın rahlesine durduk

Ayaklarımızda kutuplar kudurdu

Ellerimizde gökyüzü

Ayaz tutarken

 

Sığırcık kanatları dökülür

Sarkıklarla dolu balkona

Ve bir yaramaz kedi düşer gözlerimize

Hayat üşür

Nefes üşür

 

Sokak başı ağladı çocuklar

Moraran parmaklarına

İsyan etti tırnaklar

Ciğerlerine sırnaştı

Gözyaşıyla ıslanırken dizleri

Soğuğun siyahına büründü

Kıpkırmızı yanaklar.

 

Teni zamana çatlamış

Pencerenin arkası

Dışarıda donarak dönüyor dünya

Sobaya bir odun daha at

Aklın kalmasın sokaklarda!

 

ADEM EFİLOĞLU