AŞK İNTİHAR RENGİNDE

 

İşte ben

Bir  sabah evinin önü

Elimde birkaç çakıl taşı

Bağrımda ince boylu can kırıkları…

 

Bilmelisin ki

Seni anlatan kelimeler

Sırrını da tutmayı bilmeli

Değil mi ki aşk özünde acı ebedinde sır

Böyle  yanmadı mı aşıklar asırlardır…

 

Sevgili

Beni en çok gök kuşağı ürkütmüştür

Hangi renginin peşine düşsem

Yüreğimin toprağa düşmesine şahit oluyor aklım

Aynı coğrafyada sevdanın küf mezarıyla kokuşuyorum

Yürüdüğüm yolda ışığım sadece yokluk

 

Oysa  avuntu masallar  ısmarladım felekten

Ellerini  tut  yalnızlığımın

Dokun ki kuş öpüşleri bezensin gagalarına

 

Kapanırken dudak aralıkları sen dokundukça,

Kutsal bir yemini hapsetsin nefesin

Yanaklarında pembeleşsin peygamber çiçekleri

Ben gamzelerinde öleyim

 

Sevgili

Tebessümü  şakağından vurulan yerler bilirim hesapsız

Aldırma sen benim direngenliğime

Kırılganlığıma

Bulutların rimeli yağacak

Bekliyorum ben ağladığımda üstüme

 

Ben bir  intihar eylemcisiyim şiirlerimde

Şimdi ölme  zamanı mısraların aşkının

Hala  rengini sormadın çakıl taşlarının…

 

adem efiloğlu