Anlamı yok

 

Yükü ağır kalbimde, ne hayaller kurmuştum,

Hiç durmadan söylenen, sözlerin anlamı yok.

Can büyütüp içimde, gölgesinde durmuştum,

Artık vuslat yazılı, tezlerin anlamı yok.

 

Cürmümüz sevda olur,  cümleler kifayetsiz,

Yaşamak kaderimdir, hiç olur mu zahmetsiz,

Abdaldı nice âşık, aşk yolunda kısmetsiz,

Geri durmak olmayan, azların anlamı yok.

 

Cilvenle başım döner, sanki sarhoş olurdum,

Mutluluk ekseninde, kalbi mayhoş bulurdum,

Bir bakışı uğruna,   yollarında ölürdüm,

Ruhuma fetva veren,  nazların anlamı yok.

 

Şehirler aydınlanır, bir anlık yanışımdan,

Yüreğim çırılçıplak,  vuslata kanışımdan,

İklimlerim karıştı,    arada anışımdan,

Zaten tükendim bittim, közlerin anlamı yok.

 

Kalbim sana varmanın, yolarında yoruldu,

Köpüren denizlerim, vakti geldi duruldu,

Umudun nirengisi,  on ikiden vuruldu,

Şimdi  yürek  yangısı, cızların anlamı yok.

 

Ben aşkın cahiliydim, ilk celsede yıkıldım,

İbrahim’le yan yana, aynı korda yakıldım,

Âdem’in rahlesinde, Havva’mıza! Takıldım,

Silinmiş hatıralar,   izlerin anlamı yok…

 

Âdem Efiloğlu