ADIM  SONBAHAR

 

Adım sonbahar…

Zamanı ellerinde tutan dervişin

Soğuk nefesi.

Bütün mevsimlerin geçtiği son durak

Ve geçtikçe tutunduğum…

 

Zaman yaşamadan bilmez adını

Eskisi yok hükmünde hayallerin

Sokak sokak düşsen de peşine.

Nafile umut besleyişlerin

Nafile ilkbahara özenişlerin

Ertesi gelmez yarınların sızısı

Güz yaprakları gibi düşerken üzerine.

 

Kelimeler üzerimize döküldükçe

Sokaklarını es geçen yağmura küsüyorum

Oysa çamura bulanmış pınarlarında

Yıkansaydı bütün efkârım.

 

Hayatın toprak kokan havasından

Saatin kaç olduğunu

Bir an unutmuş olsaydım

Üşüyen ellerimle ceplerimin köşesinde

Saklambaç oynardı parmaklarım.

 

Adım sonbahar…

Elleri yüzüne dokunan an

Ellerimin tenimle dansında

Bir Kasım anlatımı

Anlamıyorum bir türlü

Anlamadığım ne kadar yalan varsa

Kahrolduğum tek an.

 

Adım sonbahar

Kelimeleri tüketerek ezber ettiğin

Son yangın…

 

Âdem Efiloğlu