VATAN DESTANI

 

Vatan gardaşım vatan, benim kalbimdeki sur.

Anlatmaya kalksam da, anlatılmaz bin asır.

 

Başımın dik duruşu,  bir ecdat yadigârı.

Korkmadan harcamışlar, eldeki yoğu varı.

 

Öncesi bilmek gerek, toprak nedir, kan nedir,

Cephelerde  vuruşup,   toprağa   akan  nedir.

 

Unutma tarihini, seni  özgür  kılanı,

Yok olup tükenmesin, koru elde olanı.

 

Anla  nedir bizleri,  bir  arada  yaşatan,

Ekmek verip su verip, cömertlikle kuşatan.

 

Kaldır başını önce, şu şanlı tarihe bak,

Tarihiyle övünen, saadet bulur ancak.

 

Her adım attığın yer, ecdadımın izleri,

Bilinse koca tarih, sızlatmaz mı dizleri.

 

Alparslan yurt tutunca, Anadolu yeşerdi,

Börklü tuğlu yiğitler, bentlerinden taşardı.

 

Osman beyle başladı, var oluşun izleri,

Ufukları yokladı, alev gibi gözleri.

 

Ulu gazi Ertuğrul, koca fatih, Süleyman,

Savaşarak toprağa, düştü nice kahraman.

 

Kimi desem yetersiz, isimleri şeref şan,

İstesin yine akar, bayrak için akan kan.

 

Salınmazsa bayrağım, ne tevazu ne keder,

Bin kere ölsem bile yine ölmeye değer.

 

Şu arşın katlarında, özgür çarpan her kanat,

Hürriyet değil midir,   yüreklerde saltanat.

 

Özgür iken vatanım,  kanatları   kırılmış,

İhanetler kol gezmiş, yüreğinden vurulmuş.

 

Atanın  gözlerinde,   yanınca  cumhuriyet,

Çanakkale, Sakarya, her yerdeydi hürriyet.

 

Çoluk, çocuk, ana, kız, her hattın gerisinde,

Ölüm  telaşı  vardı,  sütrenin     berisinde.

 

Mermisiz koşaradım,  düşmanları ezdiler,

Şehit olup göklerde, kanatlanıp gezdiler.

 

Tarihin anlattığı,  top  yekûn  bize gurur,

O gurur ki bağrımda, bir sancak gibi durur.

 

Vatan gardaşım vatan, benim kalbimdeki sur,

Anlatmaya kalksam da, anlatılmaz bin asır.                                                

 

 

Âdem EFİLOĞLU