ŞİİRİMDEN ÖP BENİ

Herkes bir şey söyleyip, kurcalarsa kafanı;

Kim ne derse inanma, şiirimden öp beni.

 

Bazısı arkamızdan, belki kem sözler eder;

Akıllı ol aldanma, şiirimden öp beni.

 

Değişti artık insan, yaşam fıtrat değişti;

Herkesi kendin sanma, şiirimden öp beni.

 

Sözün kıymetini bil, etme cahille kelam;

Sonra ardından yanma, şiirimden öp beni.

 

Şair ki söylemiştir, cümlelerin hasını;

Mısralara söz banma, şiirimden öp beni.

 

Saygı duy yazanlara, yeltenme intihale;

Gelip hazıra konma, şiirimden öp beni.

 

Nefesin hakkını ver, söz gümüş sükut altın;

Başka bir şeye kanma, şiirimden öp beni.

 

Derim ki hislerimin, feryadıdır şiirler;

Cevap ver öyle donma, şiirimden öp beni.

 

Takdire davetkârdır, kalemlerin cümlesi;

Sakın sırtını dönme, şiirimden öp beni.

 

Âdem ki talebedir, yazmaların yolunda;

Tutuşunca hiç sönme, şiirimden öp beni.

 

 

Adem Efiloğlu