SEN AKLIMDAN ÇIKMAYINCA

 

İnsanlığı hatırlarım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

Seni anar satırlarım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

İyiliğe koşuyorum;

Hem de dolup taşıyorum;

İnsan gibi yaşıyorum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Kıyılara vurmuyorum;

Yasak yerde durmuyorum;

İnsanları kırmıyorum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Anmayınca bataktayım;

Tuzaklara tuzaktayım;

Haramlara uzaktayım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Kötü olmak neye yarar;

Alkol kumar hepsi zarar;

Doğruluktan seni sorar;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Esvabımla ayaktayım;

Topraktayım afaktayım;

Olduğunca infaktayım;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Düşüncede seni buldum;

Netice de ben bir kuldum;

İncitmekten korkar oldum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Verdiğinde vardır rahmet;

Elbet olsun biraz zahmet;

Her nefeste sundum minnet;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Çocukları sever oldum;

Büyükleri sayar oldum;

Ol nefsime kıyar oldum;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Adem sana kurban dedim;

İşte gerçek sultan dedim;

Allah dedim Rahman dedim;

Sen aklımdan çıkmayınca.

 

Âdem Efiloğlu