PAPATYA

Ah papatya;

Her yanı çiçekler bezedikçe

Teselliye koşan yağmurlarda boylandın

Sarı ve beyaz

Çocukluk düşleri kurduğumuz yapraklarında

Her defasında fallar açtık

Boyumuzu aşan cümlelerle

Seviyor

Sevmiyor diye…

 

Ah papatya;

Oysa dağların karları buz tuttukça

Seninle yaktık aşkı yaprak yaprak

Her mısranın satır aralarında

Toprak seninle renklendi

Rüzgâr taradı saçlarını her defasında

Yağmurlar yıkadı yüzünü

 

Ah papatya;

Sözcüklerin içine gizledikçe sevdayı
Darmadağın nağmeler çıktın karşımıza
Halini endam etmekte aşk nicedir
Yapraklarından düşen nağmelerinde
Bin bir rengin içerisinde bembeyaz

Soluksuz kalırken sevmeler

Sen gitmelere meylettin bazen

Sevmiyor diye…

 

Ah papatya;

Sen aşkın yalınayak izlerinde
Sadece yüreğini sun
Umut  konacaktır yapraklarına
Unutma  sevgi dilini
Kaybetmek yok asla aşkta

Acı bile olsa
Ve bil ki aşk o zaman aşk

Ah papatya

Gönlünün pusulasını sabit kıl
Damağına bal sürecektir aşk
Ve gidişler diyorsun ya
Aşktan kim gidebilmiş söylesene

Yoluna fal açmak kaldıysa aşkın

Sonun hep seviyor çıksın ki

Yolunda dem alalım aşkın…

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required