KALBİMDE DİNMEZ YARA

Belki de aşk sandığım, kalbimde dinmez yara,
İstemem arşı senden, avuntum yeter dedim.
Geçti gitti zamandan, bunu da yaz zarara,
Utandım saçlarımdan, gör halim beter dedim.

Affet beni sevdiğim, neyleyeyim sevmişim,
Aşk oldu kılavuzum, dar-ı ummana daldım.
Geçer sensizde vakit, ben nezdime sövmüşüm,
Tükendim asumanda, öylece kalakaldım.

Masumdu hayallerim, sessizce söylemiştim,
İçimin her rengini, yüreğine dökerek.
Karanlık rüyaları, bergüzar eylemiştim,
Her anın ravzasına, gülüşünü dikerek.

Hiç utanmam aldanma, sevmek olur muymuş suç,
Ademe kavi olan, mısralara yazmaktır.
Şimdi ayrılık vakti, aşka tutarken oruç,
Usul usul kalemle, mezarımı kazmaktır.

Âdem Efiloğlu