KAHIR MEKTUPLARI 2
Arkası gelmez bir aldanışa
Kendimi inandırıyorum her gün yeniden
“Elbet bir gün buluşacağız ”diye
Söyleniyor Zeki Müren
İçimde rotasız gemi
Şiir tortusu olup yitiyorum
Uzak…
Bilinmez bir iklimde
Zamanı kaybedenler oturuyor
Köhne köşelerde…
Azrail uğramaz sanıyorlar
Her sendelendiğinde toprak
Nasılsa kurbanını kendi seçiyor
Nasıl ama bakışlar içindeyim
Kör kütük devrilirken mesafeler
Açıldıkça yüreği anlıyor insan
“Gözden uzak olan
Gönülden uzak”
Bazen sessizliğini düşünüyorum
Her aykırı fikrin derinliğinde
Gelesi yok olur korkuların
“Vefa”denen boyunduruğa
“Çile”çekerek katlanır
Her kavuşma bir idam sehpasıdır
Zamana vurulan cenderedir İstanbul
Yani
Yeniden tazelenmesidir
Kızkulesi’nde geçmişin
O anda Mozart’a veririz kulaklarımızı
Çalarken tükenenlerin konçertosu
Yıkılıyorum
Soğuk bir tebessüm bırakırken
Kalbime bakışların
Adem Efiloğlu