KAHIR MEKTUPLARI 2

 

Arkası gelmez bir aldanışa

Kendimi inandırıyorum her gün yeniden

“Elbet bir gün buluşacağız ”diye

Söyleniyor Zeki Müren

İçimde rotasız gemi

Şiir tortusu olup yitiyorum

 

Uzak…

Bilinmez bir iklimde

Zamanı kaybedenler oturuyor

Köhne köşelerde…

Azrail uğramaz sanıyorlar

Her sendelendiğinde toprak

Nasılsa kurbanını kendi seçiyor

 

Nasıl ama bakışlar içindeyim

Kör kütük devrilirken mesafeler

Açıldıkça yüreği anlıyor insan

“Gözden uzak olan

Gönülden uzak”

 

Bazen sessizliğini düşünüyorum

Her aykırı fikrin derinliğinde

Gelesi yok olur korkuların

“Vefa”denen boyunduruğa

“Çile”çekerek katlanır

 

Her kavuşma bir idam sehpasıdır

Zamana vurulan cenderedir İstanbul

Yani

Yeniden tazelenmesidir

Kızkulesi’nde geçmişin

 

O anda Mozart’a veririz kulaklarımızı

Çalarken tükenenlerin konçertosu

Yıkılıyorum

Soğuk bir tebessüm bırakırken

Kalbime bakışların

 

Adem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required