İNSANSIN

Zor zamanlar bu günler her şey karmakarışık,
Böyle halde doğruyu, buluyorsan insansın.
Karanlığın rahmine, yaktı isen bir ışık,
Ekmeğini aşını, bölüyorsan insansın.

Felaket tellalı çok, zıvanadan çıkmışlar,
Her türlü badireye, gidip çakmak çakmışlar,
Hatta hiç utanmadan, ne var deyip bakmışlar,
Hak olanla kol kola, oluyorsan insansın.

Yaşanan acılara, çırpınırsa yüreğin,
Daima düsturunsa, el uzatmak ereğin,
Bilesin ki tüm bunlar, insanlığın gereğin,
Böyle güzel hallerle, doluyorsan insansın.

Âdemin sözlerinden, geçer birçok mesele,
Zencisi beyazıyla, tüm renklerle el ele,
İyiye ve doğruya, kötülükten güzele,
Daima insanlığı, suluyorsan insansın…

Âdem Efiloğlu