GİBİSİN
Bilsen hüzün dolu, yüreğim benim,
Anladım sen benden, bıkar gibisin.
Vuslatı beklerken, gözlerim tenim,
Sen vuslat vaktini, yıkar gibisin.
Söyle ki bileyim, sitemin neden,
Ne söyler ki insan, bir şey bilmeden,
Hiç huzur bulur mu, eziyet eden,
Sessizce sözleri, çakar gibisin.
Hayatın içinde, bak neler gizli,
Ömür geçip gider, ne kadar hızlı,
Şimdiki cümleler, hep sizli bizli,
Bir yabancı gibi, bakar gibisin.
Hayat yokluğunla, beni sınıyor,
Şu garip yüreğim, her gün kanıyor,
Ket vursam dilime, yine anıyor,
Sanki sen bunları, takar gibisin.
Ne oldu ki bize, böyle el olduk,
Bir meçhule doğru, şimdi yol aldık,
Bu sevda yolunda, sınıfta kaldık,
Zamanı elinle, eker gibisin.
Yetmez mi sevdiğim, ettiğin zulüm,
Netice de anla, ben de bir kulum,
Lal olur sözcükler, bağlanır dilim,
Gördüm anıları, yakar gibisin.
Âdemi kederin, içine daldı,
Sanırım yalnızlık, aklımı aldı,
Ağlarım birazdan, gözlerim doldu,
Bu hali başıma, kakar gibisin.
“Anladım sen benden bıkar gibisin”
Âdem Efiloğlu