EVLADIM

Fitnenin özünü, ruhundan içen,
Bizim fıtratlara, uymaz evladım.
Menfaati için, kendinden geçen,
Kötü huylarından, caymaz evladım.

Bize düşman olan, zılgıt çığırır,
Dermanı kesilen, bizi çağırır,
Dört yanda tellallar, hakkı bağırır,
Sağırlar doğruyu, duymaz evladım.

Üstümüz beş metre, çığda yatarız,
Ayaz vuran nice, bağda yatarız,
Demiştim gider de, dağda yatarız,
Vatan için çile, koymaz evladım.

Bilge sanır kendin, bak inanırsın,
Göstersem cahili, hemen tanırsın,
Sözle sarhoş olmuş, içti sanırsın,
Anlatsak anlatsak, aymaz evladım.

Duamdır Allah’ım, eylesin ıslah,
Yenilir durmadan, olmuyor iflah,
Pes derim yoruldum, fesuphanallah,
Bin kere galip gel, saymaz evladım.

Kurtuluş dersinden, almazsan fayda,
Tarihe şerh düşer, gör sayfa sayfa,
Aynı gemideyiz, kaptanla tayfa,
İnsan yoldaşına, kıymaz evladım.

Adalet susarsa, eğer mecliste,
Nice hainlerle, dolacak liste,
Bedeni bizlerle, ruhu ibliste,
Açgözlü az ile doymaz evladım.

Ey Adem kötüler, birikir suçta,
Her karış toprakta, hatta en uçta,
Kol kırılsa yeni, kalacak içte,
Gidip elaleme, yaymaz evladım.

Adem Efiloğlu