DÖNMÜŞÜZ

 

Bir ömrü çürüttük naz makamında

İzini kaybetmiş yola dönmüşüz

Tükettik nefesi mız makamında

Dünyaya mıh çakan kula dönmüşüz

 

Ne kıymet bilirdik ne de bir vefa

Dedikodu saldık dört bir tarafa

Vallahi evrende sürmedik sefa

Sürüklenip giden sele dönmüşüz

 

Tapınır gibiyiz eşyaya mala

İsimleri farklı putlar var hala

Ne zaman geliriz Allah’ım yola

Rahmeti tutmayan tülle  dönmüşüz

 

Oysa insan asil şerefli şanlı

Hayat ile evli mevtle nişanlı

Yaşarken ölüyüz sanma ki canlı

Bereketi bitmiş çöle dönmüşüz

 

Ne değer gösterdik ne değer gördük

Felakati gör ki başlarda ördük

Biz, yapmak yerine, bahane sürdük

Tadı tuzu gitmiş bala dönmüşüz

 

Aşkla ikram etmek zul olmuş bize

Bak dağılmış birlik gelmişiz dize

Yılana sarılmış düşen denize

Kevgire eleğe mile dönmüşüz

 

Neylesem  susmayı bilmedi sözüm

Atadan Adem’e benziyor özüm

Bir umut aşkına yollarda gözüm

Yanmışız ateşte küle dönmüşüz

 

Adem Efiloğlu