BEN BU EVRENDEN DEĞİLİM

 

Bir fotoğraf karesinde

Tebessümün yayılıyor yanaklarına

Saçların cihanı omuzluyor

Öldürücü bakışlarından geçiyor ömür

Gözlerin bambaşka dillerde konuşuyor…

 

Utanıyorum aslında biraz

Senin memleketinde ki kıştan

Buralarda ki sıcaktan

Ve senin karşında öylece

Şiirlerle baştan çıkmaktan…

 

Öyle derin bakıyorsun ki

Ellerinde dört mevsim

Eskiyor çiçekler

Evinin her köşesinde parmaklarının izi.

Biliyorum

Ayakların öteden beri

Hep çok sever denizi…

 

Dudaklarında âlem şiire susar

Tam karşında elleri pençe durur avuçlarım

Ne diyor gözlerim diye sorarsan

Mahzunluğunu gözyaşıyla gölgeler

Bağrımı delip geçerken

Aşk dolu mimiklerin…

 

Kelimeler girift bilmece olur

Dudaklarına susar tam bin asır

Kıvrılır kirpiklerimizde

Hesabı ödenmemiş eksiklikler

Ve içimizden geçip gider göç mevsimleri

Gülüşlerinin üstüne…

 

Belki bir şiirle ölürüm dizlerinde

Bütün kötü alışkanlıklarım

Seninle son bulur

Kim bilir

Birlikte ölürüz

Ben zaten bu evrenden değilim

Benimle gel sevgilim…

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required