Ahmet Yesevi

 

Kutlu bir şehirdir Yesi Türkistan,

Güneş gibi doğdu Ahmet Yesevi.

Onlarca hikmeti görünce insan,

Hikmetiyle yağdı, Ahmet Yesevi.

 

Aslan baba baba oldu yetimdi,

Hemedani kadar, bir İbrahim’di,

Yusuf şeyh gezgindi, durmayı gömdü,

Her fitneyi savdı, Ahmet Yesevi.

 

Sayram’da Dünya’ya açtı gözünü,

Tahsilinde kesmez asla sözünü,

Buhara’da gördü, garbın yüzünü,

Taştan ilim sağdı, Ahmet Yesevi.

 

Dünyaya gönderdi, Alperenleri,

Ol Hakkın yolunda, can verenleri,

Rızanın hükmüne, dilenenleri,

Şefkatiyle sevdi, Ahmet Yesevi.

 

Yoluna müritler, yüz bini buldu,

Allah’ın yolunda, rahmetle doldu,

İmanı Salihler, onunla kaldı,

Her fitneyi boğdu, Ahmet Yesevi.

 

Allaha düşmanlar iftira  attı,

Bir sözün ardına, yalanlar kattı,

Bu büyük evliya, bir deyin n’etti,

Doğruları övdü, Ahmet Yesevi.

 

Sözleri hikmetti, sözleri hayat,

Anlatır bilene, her tür nasihat,

Şahsına erenler, bulmuştur murat,

İlimdi bir dağdı, Ahmet Yesevi.

 

Vuslatı Allah’tan,  öte  kırmadan,

Adadı her şeyi, yele vermeden,

Peygamber aşkından,  geri durmadan,

Yüreklere değdi, Ahmet Yesevi.

 

Kulu insan eden, para mı pul mu?

Kim söyler bu öksüz, hakkıyla kul mu?

Âdemi anlatsa, yetmez ki ilmi,

Dinmeyen bir çığdı, Ahmet Yesevi.

 

Âdem Efiloğlu