AH ÇOCUK

 

Sana avuçları patlarcasına alkış tutmak vardı

Karnı açken bile

Sessiz kalabilmeyi başaran çocuk…

 

Bir duysa âlem beni

Utansa insanlık kimliğinden

Yine de bir eyvahın kıyılarında boğulacaksın

Az sonra dudaklarını hohlayacak ölüm

Az sonra bol mezeli sofralarda

Anason kokularında unutulacaksın…

 

Ah çocuk!

Biliyorum kendimden

Sadece sevgiye muhtaçtı yanakların

Annenin avuçlarında

Kopardılar seni

Sevginin ihtişamından

Yeter mi bilmiyorum ama yetmez

Yine de özür dilerim…

 

Annenin memelerinde ki avuntuyu

Bir ömür mutluluk sayabilecek kadar sessizken haykırışın

Masum gözlerinin isyanlarında

Yitik bir saltanattır insanlığa bakışın…

 

Adem  Efiloğlu