VAKİT ÇOK GEÇ

 

herkes gitti;

 

 

dün panayır havası esiyordu burada

gözlerim takılıyordu bir maceradan diğerine

çocuksu hayallerim akıyordu sırtımdan bedenime

kalbim yerinden fırlarcasına atıyor

yaramaz bir çocuk gibi durmuyordu ayaklarım

hangi kapıyı çalsam mutluluk duyuyordum

taşıyordu gözbebeklerim gözlerimden.

 

geceye uyuyordu koca dünya

yeni bir sabaha uyanmak için…

 

 

dün panayır havası esiyordu burada

enkazı kalmış ölmüş bir şehir edasında

yüreğime mıhlanmış mutluluktan eser yok

kalakaldım yalnız başıma ortalıkta

boş bakışlar dolanıyor şimdi yerinde

kalbim otuz sekizinci yasını tutuyor

eski bir ben geçiyor bakınırken hayalimde

benliğimi bildiğim günden bu güne.

ipek bohçalara sardığım hayallerim

uçuyorlar birer birer bilinmeyene…

 

 

dün panayır havası esiyordu burada

şimdi bir ben kalakaldım

acısını sırtlandığım

hayatın ortasında…

 

 

28/10/2008 doğum günüm anısına.

 

 

adem efiloğlu