YETMEDİ Mİ 1

 

Ne zamanki kapında dilenerek el açtım

Sebepsiz sitemlerle vurduğun yetmedi mi?

Aşkın taşlı yolunda varılacak amaçtım

Şüphe içinde şüphe kurduğun yetmedi mi?

 

Neler geçti içinden soracağın kaldı mı?

Ruhumun çiçekleri saramadan soldu mu?

Kırıldı cesaretim istediğin oldu mu?

Beni gönül kapından sürdüğün yetmedi mi?

 

Sesini duyamamak bana çile olmuşken

Bir kelime uğruna aşkımız kaybolmuşken

Yaşama tutan yanım sararmışken solmuşken

Asılsız ithamlarla kırdığın yetmedi mi?

 

Ne zamandır bu yürek böyle deli atmadı

Söylenen onca söze hiç kendini katmadı

Her şeyi göze aldı sana bir kez çatmadı

Bunları biliyorken yorduğun yetmedi mi?

 

Nefessiz bırakılmış adının hüznü gamı

Kesip gitmişsen eğer sımsıcak bir selamı

Sendeki aşk sevdiğim içimin izdihamı

Bu pespaye halimi gördüğün yetmedi mi?

 

İçimdeki kargaşa sanırsın savaş yeri

Ölüm yahut kurtuluş vaktinin telaş yeri

Bu sana susuşlarım kendimle uğraş yeri

Kalbimi on parçaya yardığın yetmedi mi?

 

Bu buhran savuruyor aklımı diyar diyar

Deşifre ediliyor içimde ne yok ne var

Âdemin benliğine ördüğün onca duvar

Her geçen an bir daha vurduğun yetmedi mi?

 

 

Âdem  Efiloğlu