YAŞIYORUM
Kimseler bilemez ki ateşimi harımı
Ara sıra geçmişe dalarak yaşıyorum
Özlerdim elbet bende seviyorsam yârimi
Aklıma geldiğinde gülerek yaşıyorum
Güzel anlar aradım gözlerimin ferinde
Beyazlar sallandılar saçlarımın terinde
Acılar halay çekti sakladığım derinde
Keşke demeden saçı yolarak yaşıyorum
Aşk varken semaları uçarak geziyordum
Dağların zirvesinden deryaya sızıyordum
Şiirlere sözlere hep seni yazıyordum
Ben seni sevdiğimi bilerek yaşıyorum
Ağzım var dilim yoktu hep içime atmıştım
Sabrıma sabır diye nice sabır katmıştım
Gün geldi senin için ne hallere batmıştım
Şimdi gözyaşlarımı silerek yaşıyorum
Netice de insanız hatalar da bizlere
İşte onların yükü çöküverdi dizlere
Ömrümü yazdım görün alnımda ki izlere
Bazen de son nefesten çalarak yaşıyorum
Tanımadım bunca yıl dünyaya yabancıyım
İçten içe bitsem de sevdalara hancıyım
Söylediğim sözlerde sanma ki yalancıyım
Yaşamımdan dersleri alarak yaşıyorum
Ademi zaman geldi zerre zerre dağıldı
Kudretin karşısında tevazuyla eğildi
Usul usul duruldu eskiden bu değildi
Kaybolan benliğimi bularak yaşıyorum
Adem Efiloğlu