4 üncü gün

 

Bu gün kafam o kadar bozuk

Çalakalem dalıyorum kelimelere

Her  defasında mağlup bir hezeyan

Ve ezik duyguların gözyaşları

Kaldırımları kirletiyor…

 

Aldırma sakın desem bile

Yüzüne bin maske takmışlığımı görmüyor musun

Görmüyor musun bu dağ nicelerine gölge

Bak bütün kahkahalar

Tutulmuş dudaklarımın içinde…

 

Kim isyanın suçlusu

Sevmek derken adadığım düşünceler

Sevmek derken adandığım gülümsemelerden geçtim

Deniz kenarlarında martılarla paylaşırken yalnızlığımı

Biraz daha sevecektim

Biraz daha…

 

Neresinden bakarsan bak

Meyveler kendi vaktinde olgunlaşıyor

Kendi vaktinde geliyor beklenilen

Sen ne kadar beklersen bekle

Ayaklarını en çok kaldırımlar

Gözlerini yollar seviyor…

 

Senaryo icabı yine yollardayım

Gözlerimde özlemler büyüyor

Kalbimde hasret sancısı

Büyük bir gürültüyle yıkılıyor saat kulesi

Zaten oldum olası zamanı sevmiyorum…

 

İşte sensiz bir günün hikâyesi

Anladım

Ben beyaz atlı prens değilim…

 

 

Âdem Efiloğlu

 

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required