VURDUN BENİ

 

Vurdun beni

Hala düştüğüm yerdeyim

Gözlerimin takıldığı

Geçmişimin asıldığı

Kustuğum aykırı düşüncelerimi

Kaldırımlara

Şahittir

Bir de elimdeki çiçekler

 

Anılar;

Gözlerimin önünden geçtiler

Film karesi gibi derlerdi ya

Aklıma geldiler

Sıraya dizildiler

Bak şimdi

Ellerini tutuyorum içim ürpererek

Düşüyorum aşkın ilk uçurumuna

Sımsıcak tebessüm gönderiyorum

Beynimden duygularına

İlk öpüşmemizi hatırlıyorum fütursuzca

Dudaklarında kayboluyor benliğim

Sana bürünüyorum sessizce

Sen oluyor düşüncelerim

Dolandığımız sokaklar geliyor aklıma

Sevdamızı yazmıştık oralara…

 

Sonra;

İhaneti gördüm

Gözlerimde

Vurdun beni.

Hala düştüğüm yerdeyim

Yaşanmamış vuslatlarımda boğuldu zaman

Umurumda değildi yokluğun aslında

Bilirdim

 

Vurdun beni

Hala düştüğüm yerdeyim

Sokaklar bilir beni

Sokaklar tanır beni

Sokaklar sarar

Sokaklar ağlar

 

Vurdun beni

İhaneti gördüm

Gözlerimde

Hala düştüğüm yerdeyim…

 

Kayboldum

Bulun beni…

 

adem efiloğlu

 

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required