Vasiyet oğula
OĞUL
Son nefes gelecektir, hep böylece bakmışım,
Mürüvvetin görmemek, ruhumu yıkar oğul.
Benki sana neslimi, emanet bırakmışım,
Bu yüzden evlenmemen, canımı sıkar oğul.
Bilgiden geri durma, çabala öğren çalış,
Başladı doğduğunda, artık durmuyor yarış,
Sözünü bal eyleyip, nefaseti bul alış,
Ruhunun insicamı, miraca çıkar oğul.
Bilginin derinliği, kuşatsın şu cihanı,
Sınavın var dünyada, herkesin imtihanı,
Boşuna heba etme, doğru kullan zamanı,
Sular bile bilgiyle , yukarı akar oğul.
Vatan deyince dimdik, ayakta kalmalısın,
Savaş varsa düşmanla, en önde olmalısın,
Bizde vatan şereftir, hep böyle bilmelisin,
Ferasetin düşmanın, kalbini söker oğul.
Ahlakın üzerine, bir meşale yakarak,
Bir nakkaş edasıyla, sanat gibi bakarak,
Kalbinin ortasına, adaleti takarak,
Vicdanın terazisi, dosdoğru çıkar oğul.
Aydınlık yarınlara, yoldaşın olur kader,
Her neyle karşılaşsan, doğrular olsun rehber,
Merhametin var ise, yanındadır peygamber,
Güzel söz kötülüğü, zemzemle yıkar oğul.
Yusuf ki kuyulardan, saraylara şah oldu,
Yunus balık karnında, dünyaya seyyah oldu,
Muhammed çoban iken, eşsiz padişah oldu,
Kimki Allah yolunda, hep güzel bakar oğul.
Tamah etme sakın ha, şu dünyanın malına,
Gönüller kazanasın, ahiretin yoluna,
Boynunu eğmedikçe, Rabbin zalim kuluna,
Bozuk maya kimdeyse, aslına çıkar oğul.
Ta Ademden bu yana, mücadele nefisle,
Bir yarış içindeyiz, hem de son hız nefesle,
Yırtılır gırtlağımız, bağırırsam bu sesle,
Şeytana kulluk eden, diz üstü çöker oğul.
Adem Efiloğlu