ÜZÜLME

 

Baharım diyordun gelmedi bahar

Toprakta bir tohum kalsam üzülme

Bakarsın gönlüne bir hüzün doğar

Dalından düşmeden solsam üzülme

 

Her neden kendinde gizli bir kapı

Aşk dediğin mabet en sağlam yapı

Tertemiz bir çocuk en temiz sabi

Ben aşkı bir bebek bilsem üzülme

 

Ölüme azmeder kahır bakışın

Son arzusunu sor vurduğun kuşun

Neden mecnun oldum bunu bir düşün

Sensizde hayale dalsam üzülme

 

Zaten zehir içim lav gibi akma

Ucuz heveslere paye bırakma

Arada kızarım sen bana bakma

Şu aklı yolunda kulsam üzülme

 

İnfial gözlerin tavrımı tartar

Her günün sonunda özlemim artar

Geceler sessizce üstümü örter

Yokluğu koynuma alsam üzülme

 

Nesli tükenmekte ben gibi azdır

Ruhuma rastlarsan mezarım kazdır

Söyledim derdimi sana niyazdır

Sensiz bir köşede ölsem üzülme

 

 

Âdem Efiloğlu