ÜŞÜDÜ YÜREĞİM

 

Bir kar tanesi düştü

Üşüdü yüreğim,

Buz tuttu kutuplar misali…

Gözyaşlarım dam sarkığı buzlara döndü…

Dondu nefesim, sen diyemediğimde…

Hasretim oldun

Hayal kuşlarının gölgesinde…

 

Yalınayak kumsallarda, yalpalayarak dolaştığım

Yosun kokulu sevdamdın, aradığım yakamozlarda…

Bir ay doğarken gözlerime, yüreğime yürüdü siyah bir düş

Bulutların ruhumu kapattığı bir demde

Yüreğimde söndü seni hatırladığımda…

Üşüdü yüreğim

Sensizliğin her safhasında…

 

Göz kırpımı mesafedeydi uzaklığın

Gözyaşlarının buz tuttuğu yerde

Hüzün oldu şarkılarım

Varamadığım vuslatlarda, hasretti adın

Tuz kokulu denizlere yazdığım

Yem yapıp balıklara attığım sessizliğin

Durgunluğunda kaybolduğum

Vurulduğum bir avcının

Zıpkınının ucunda…

 

Üşüdü yüreğim

Seni bulana kadar

Bulduğumda küresel ısınma misali

Çözüldüğüm ılgıt ılgıt

Aktığım sıcak denizlerine

Çağladığım niagara gibi

Unutmuşluğum, sensizliğe

Unutmuşluğum, hasretine

Unutmuşluğum

Sensiz geçen her günüme…

 

Üşüdü yüreğim ellerine

Ellerinde bak şimdi

Hadi!

Ne olur artık ,

Isıt beni…

 

ADEM EFİLOĞLU

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required