ÜŞÜDÜ GÖZYAŞLARIMIN KANADI
Ahiri sonsuz bir vakte çaldı zaman
Düşlerimi öldürdüm
Kanatlarını kırdım gözyaşlarımın
Gözlerimden eskiye dair bir sen
Flu bulutlar arasından geçip giderken
Kelimeler dokurum eskiyen halıcı tezgâhlarında
Senin adına.
Soluksuz rüyaların içinde bir sen
Yine girdin haykırışlarımın arasına
Her yanım sen
Her yanım ter
İmbik imbik işlenmiş zamanların üstüne
Buz tutmuş gecelerin içinde üşüdüm sanki
Hayalden sıcaklığını gönder gecelerime
Ört beni…
Kaç zamandır sensizliğe kapanıyor gözlerim
Her kapanış varlığına ayan
Zamandır eskittiğim eskimez sandığım yüzümde
Kıvrımların her bir tanesi
Dudaklarımda kerih bir ekşime
Aldandım varlığında tüm yokluklara
Dokunsan ağlayacağım
Gelip girsen bile hayallerime…
İçli bir kaval sesi gibidir söylediklerin
Tınısı kulaklarımı yalar vakitsiz zamanlarda
Vazgeçtim ömrümü heba etmekten
Bilmedin belki de
İçimde hüzünlere hiç kapanmadı kapılar
Karakış sahillere vururdu sen bağrıma
Ayaz tuttu her yanımı
Anlamadın gitti
Yalnızlığımda
Üşüdüm ben…
Adem Efiloğlu