ÜŞÜDÜ GÖZYAŞLARIMIN KANADI

 

Ahiri sonsuz bir vakte çaldı zaman

Düşlerimi öldürdüm

Kanatlarını kırdım gözyaşlarımın

Gözlerimden eskiye dair bir sen

Flu bulutlar arasından geçip giderken

Kelimeler dokurum eskiyen halıcı tezgâhlarında

Senin adına.

 

 

Soluksuz rüyaların içinde bir sen

Yine girdin haykırışlarımın arasına

Her yanım sen

Her yanım ter

İmbik imbik işlenmiş zamanların üstüne

Buz tutmuş gecelerin içinde üşüdüm sanki

Hayalden sıcaklığını gönder gecelerime

Ört beni…

 

 

Kaç zamandır sensizliğe kapanıyor gözlerim

Her kapanış varlığına ayan

Zamandır eskittiğim eskimez sandığım yüzümde

Kıvrımların her bir tanesi

Dudaklarımda kerih bir ekşime

Aldandım varlığında tüm yokluklara

Dokunsan ağlayacağım

Gelip girsen bile  hayallerime…

 

İçli bir kaval sesi gibidir söylediklerin

Tınısı kulaklarımı yalar vakitsiz zamanlarda

Vazgeçtim ömrümü heba etmekten

Bilmedin belki de

İçimde hüzünlere hiç kapanmadı kapılar  

Karakış sahillere vururdu sen bağrıma  

Ayaz tuttu her yanımı

Anlamadın gitti

Yalnızlığımda

Üşüdüm ben…

 

Adem Efiloğlu

Leave A Comment

All fields marked with an asterisk (*) are required