TİTREK BİR MAVİ

Bırak

Kelimeleri sever gibi sevelim hayatı

Çekip çıkarma gözlerinden…

 

Gel

Sessizliği bozan tramvaylara inat

Bir bardak çay dökelim gecenin gözlerine

Hatta  birkaç yudum bölüşelim

Geçmişten günümüze yansıyan

Mavi akşamları…

 

Dudaklarımızdaki gürültüyle seyredelim

Bakışlarımızda eksilmeyen ihtirası

Mesela avuçlarındaki çizgilerin

Muhasebesini tutalım

Ölçelim çizgilerin kaç arşın olduğunu…

 

Uzat ellerini

Bırak

İstersen buz tutsun ayaların

Çekip kurtaralım gökyüzünden ayı

Üzerine kazıyarak kara sevdayı…

 

Titreyen parmaklarından

Şefkate dökülen anda

Yarım ekmek arası paylaşalım

Acısı fazla kokoreç kokan sokakları

Yağmur saçlarından koklayarak gezelim

Sıra sıra ezilmiş arnavutkaldırımlarını…

 

Suya yansıyan ışıkları okşasın gözlerimiz

Yorgun dizlerimize ilaç olsun çay bahçeleri

Varsın ıslanmış mumları yakmasın çakmak

Sevilmekten korkan bir köpeği okşamayalım

Bırak uzaklaşsın havlayarak…

 

Boş yatların salınışında kaybolurken gölgemiz

Titrek bir maviye boyuyorum geceyi

Sabahların büyülü uyanışlarına

Tazelenmiş nefesler uğurluyorum

Öpüyorum alnının tam ortasından güneşi

Yenilenmiş bir güne başlarken…

 

Biliyor musun

Bilmediğin her şeyi bilmek zorunda değilsin

Gecenin koynuna uğurlarken düşleri

Korkma

Yarın için hayaller kurabilirsin…

 

Âdem Efiloğlu

Yorum Yapın

All fields marked with an asterisk (*) are required