SÜVEYDA 2

 

Dağıldım ey hayat halim perişan

Neden hep yokluktur payıma düşen

Kalbime mıh gibi saplanan nişan

Adını anmakta diller süveyda

 

Sonsuzluk ölümdür yanımda yoksan

Dört yana ördüğün surları yıksan

Hani zemzem olsan ruhuma aksan

Kurudu aşkından göller süveyda

 

Hata sende değil tüm hata benim

Hep eksik kalıştır sana nedenim

Bir görsen halimi topyekûn senim

Sarmayınca bilmez kollar süveyda

 

Bulutlar yağmuru gözyaşın sanır

Toprak rücu eder arştan utanır

Aşk od ’una düşen uzaktan tanır

Tutunca ayrılmaz eller süveyda

 

Kalbimde açmayan bir gonca gülsün

Yıllarca sustuğum aşk adlı dilsin

Madem âşık ölmez aşk bizi bilsin

Aşınsın uğrunda yollar süveyda

 

Yıldızlar ağlıyor  sen susuyorsun

Susunca evrene kan kusuyorsun

Bir hayalin kaldı bak asıyorsun

Esiyor başında yeller süveyda

 

Aşk denen kuyunun içine düştüm

Dedim bahtiyarım aşkla buluştum

Sığmadı Âdem’in bağrından taştım

Çiçeğe donandı dallar süveyda

Şimdi sensiz acı ballar süveyda

 

Adem EFİLOĞLU