SOPHİA’YA  MEKTUPLAR 3

Bir sabaha daha seninle uyandım Sophia

Şimdi davetkâr sözcüklerimden geçip de

Gökyüzüne merdiven dayayışlarımı takdir et

Efsanelerin gölgelerinden geçiyorum

Belki de şiirlere bir masal üflüyorum

Kirpiğimde titriyor gülüşün Sophia

Kirpiğim kendinden utanıyor…

Ah Sophia!

Hiç  görmemişim  parmaklarını

Tenin başaklara mı benzerdi

Kömüre mi çalardı saçların

Ve en çok da merakıma yenilir sorarım

Ne renk ve nasıl bakardı bakışların

Ya kokun Sophia

İçime sinerse

Söylesene onunla nasıl uyanırım…

Sophia

Adını ezberledi bütün hücrelerim

Artık mitoz bölünme mağduru bedenim

Ruhumu vuslatın esir alır

Ve ardından

Gökyüzünde teşneleşir bulutlar

İnan bana

Yüzümdeki kirli sakalların gölgesinde

Rüzgârına yenik düşüyor saçlarım…

Ah Sophia!

Seni tanımadan ölebilirdim

Kâbuslarımı  kör bir bıçakla doğrardım 

Gözlerim zamanı seyirir

Dört gözle beklerdim olduğun rüyaları

Bilir misin Sophia

Nicedir uykuya  hasrettim ama

Rüyalar özletiyor uykularımı…

Dinle Sophia

Herkesin bildiği gibi

Aşk varsa iki kişiliktir*

Başka gölge istemez yamaçlarına…

Adem Efiloğlu

17 Şubat 2025