ŞİİRİN SİVRİ UÇLARINDAN ŞİŞİR YELKENLERİNİ

 

Virane sözcükleri aldım heybeme

Akşamın solgun yüzünde

Asrı saadetten kalan diyeti ödenmemiş

Hesapların tartısında

Ateşbaz umutlar yakıyorum

Akşamsefalı kokular damıtırcasına hasretin

Yıkıyor sabır kalelerimi…

 

İçimde dervişler uyanıyor

Acıya tevekkülden geçiyor cennetin kapıları

Suskun sabahların tan vaktinde

İç çekişlerim güneşi selamlıyor

Şafak boyu yalnızlık sarıyor bedenimi

Öksüzlüğün kuşu olup…

 

Mansurun feryadına şahitlik etmişliğim var

Resulün veda hutbesine tanıklığım

Ademin kovuluşunu okudum yüce kitaptan

Saatin yelkovanına koşuyorum nefes nefes

Beni çaldıkları hayattan

Seni arıyorum…

 

Ahh! Yanılgısız geçmeyen günlerin hatırına

Umudun kıyılarından bir gemi kaldır

Şiirin sivri uçlarından şişir yelkenlerini

Mısra mısra kavrulan yanaklarıma

Şerha şerha umut ek

Bırak gülümsesin arada dudaklarım…

 

Her akşam meçhul avcıların kurşunlarıyla

Delik deşik oluyor yüreğim

Haydi gel al emaneti bende koymadan

Ben sana hibeli

Ben sana meftun

Dünyayı topladım İstanbul’a

Gel al emanetini

Ve koy Fatih’le kol kola…

 

Adem Efiloğlu