SEVDİM SENİ 2

 

Tespih   edip  söylüyor   âlem  senin  adını

Adını  rehber  bildim yol diye sevdim seni

Bilirdin       müminlerin      arzını     niyazını

Susanların   ağzına   dil   diye  sevdim seni

 

Evrenlerin   sahibi   sana   habibim    derdi

Şimdi ki kardeşlerin sana kavuşmak derdi

Merhamet  ellerinden  öpülmeye değerdi

Başa  taç  yapılacak  el  diye   sevdim  seni

 

Rab’ım  lütuf  etti de  her çileye  katlandın

Yetimlik yurdun  oldu yetimlikle tatlandın

Miraç  günü  gelince Burak’la kanatlandın

En  ulvi mertebede  kul  diye  sevdim  seni

 

Gül   kokun  yayılırdı  yürüdüğün  yollarda

“El  emin “ diye  adın   söylenirdi   dillerde

Sevgin  namın  yürürdü  uzak  uzak illerde

Dilimdeki  ezberde  kal  diye  sevdim   seni

 

Bize  yaşamak  düşer  eğer  varsa  kaderde

Sözlerin  şifa  gibi   çare   olur   her    derde

Hesaplar sorulurken kıyamette mahşerde

İslam’ın   sancağına   al   diye  sevdim  seni

 

Kur’an’ı    bülbül    gibi   okuyordu    o  dilin

Kokusu    siniyordu    üzerine    her    gülün

Okşarken  yetimleri  merhamet yüklü elin  

Kalbimi  ortasından  böl  diye  sevdim seni 

 

Âdem    yetim  ve   öksüz   şefaate     duacı

Şu  fani  dünyadaysa    ömür   boyu   kiracı

Ey resulüm  sensin  sen şu  garibin  miracı

Sen bizlere hep rehber ol diye sevdim seni 

 

Âdem Efiloğlu